დამტოვეთ მარტო!
ვიძახი, ვდარდობ,
თანაც ვთვალთვმაქცობ
არ ვიცი რატომ
და მაინც გნატრობ.
ოცნებით ვხარობ,
კვლავ ლაჟვარდ ტალღებს უშიშრად ვაპობ,
ჩემი ბავშვობა
შორიდან მახსოვს,
ეხლა კი ჩემს თავს
გვირგვინი ამკობს,
ცხოვრება ისევ
ლუდივით გვათრობს,
და სიბერის ჟამს
მოგონებები
თოვლივით გვათოვს,
ხანაც წვიმაა,.
ხან კი მზე
გვათბობს.
Комментариев нет:
Отправить комментарий