გალაკტიონ ტაბიძე

“ერთმა პოეტმა თავისი ლექსების რუსული თარგმანი გამოსცა წიგნად. გალაკტიონი შეხვედრია: შესანიშნავია, ძამიკო, ახლა ნახე კარგი მთარგმნელი და ქართულად ათარგმნინეო. “მე და ბარათაშვილის” ავტორს ერთ სალიტერატურო საღამოზე უთქვამს: “ლექსის ვეფხვი და გრიგალი მე ვარ და გალაკტიონი”. გალაკტიონი შეხვედრია და ეუბნება: “კარგია, ძამიკო ალიო, მხოლოდ ერთი ასო უნდა შეცვალო: “მე ვარ და” კი არა, “მოვარდა”. 
* * * * 

გალაკტიონს ერთხელ პირობა მიუცია საკუთარი თავისთვის – დუქანს ისე ავუვლი გვერდს რომ არ შევალ და ღვინოს არ დავლევო… მართლაც აუვლია გვერდი და რამოდენიმე ნაბიჯით რომ გაცდა დუქანს, მოტრიალდა და უთქვამს – რადგან პირობა შეასრულე ღირსი ხარ შეხვიდე და ერთი ჭიქა ღვინო დალიოოო …

 * * * * 
 

ერთხელ ჩიტი შენარცხებია მანქანის ფანჯარას, ქუთაისისკენ მიმავალ გალაკტიონს გაუჩერებია ავტომობილი, ჩიტი დაუმარხავს და მერე ისე გაუგრძელებია გზა.

* * * *

საგურამოს მწერალთა სახლში გალაკტიონი და კონსტანტინე გამსახურდია ისვენებდნენ. ყოველ დილით კონსტანტინე ასე ესალმება გალაკტიონს: - გამარჯობა, ლომო!
- გაგიმარჯოს, ვეფხვო! – პასუხობს გალაკტიონი. ერთ დღეს კონსტანტინემ შეცვალა და ასე მიესალმა:
- გამარჯობა, ვეფხვო! გალაკტიონი შეჩერდა, მცირე პაუზა და…
- გაგიმარჯოს, კოწია! /აკაკი ხინთიბიძე/

                                                                                   * * * *

“გალაკტიონი მწერალთა კავშირში მიბრძანდა და ირაკლი აბაშიძე იკითხა. უთხრეს, ირაკლი არ გახლავთ, მაგრამ კლუბში შებრძანდით, იოსებ ნონეშვილი საფრანგეთიდან ჩამოვიდა და ლექციას კითხულობს. 
- რა თემაზე კითხულობს? - დაინტერესდა გალაკტიონი.
- საუბარი იქნება იმაზე, თუ როგორ ცხოვრობს ხალხი საფრანგეთში.
- “საფრანგეთში ნამყოფი ვარ და ვიცი, როგორ ცხოვრობენ ფრანგები. როცა იმაზე ჩაატარებს ლექციას, თუ როგორ ვცხოვრობთ ქართველები საქართველოში, დამირეკეთ და აუცილებლად მოვალ.”

* * * *
1958 წელს ოპერის თეატრში გალაკტიონის სამწერლო მოღვაწეობის 50 წლისთავი აღინიშნა. ტაში და ოვაციები არ დაჰკლებია, მაგრამ საღამოს დამთავრების შემდეგ უნახავთ, მარტოდმარტო ფეხით მიდიოდა სახლისკენ… /ქიშვარდ ისაკაძე/

* * * *
1945 წელს პლეხანოვზე ბუკინისტს თვალსა და ხელს შუა ავაცალე გალაკტიონის ყდაგაცრეცილი რჩეული, რომელიც 100 მანეთი ღირდა და სახლში მისულმა უსინდისოდ დავაწერე - "ჩემი გალაკტიონი! "
ამავე წელს მეღირსა გალაკტიონთან შეხვედრა. შემდეგ ეს შეხვედრა ოდნავ შეცვლილი სახით, რომან "მზიან ღამეში" აღვწერე. კიდევ ერთი შეხვედრა მქონდა გალაკტი...ონთან ჩემთვის დიდად ღირსშესანიშნავი.
ვერაზე წიგნების მაღაზიაში ლერმონტოვს ვკითხულობდი.
- გამარჯობა, ძამიკო, - მომესალმა ზურგს უკან ვიღაც. მოვიხედე, გალაკტიონი იყო. (ამ დროისათვის უკვე მცნობდა ბატონი გალაკტიონი).
- გამარჯობა, ბატონო გალაკტიონ! ლერმონტოვი გამოსულა ქართულად, უნდა ვიყიდო, თქვენც ხომ არ გნებავთ?- ვკითხე და ჯიბეზე გავიკარი ხელი.
- წამოდი, ძამიკო, ჩემთან! – გალაკტიონმა მკლავში გამიყარა ხელი და ვერის ბაზრის გვერდით ლუდხანაში შემიყვანა.
იმ წიგნის საყიდელ ფულსაც და ზოგ სხვასაც წირვა გამოვუყვანეთ, გალაკტიონმა ლოყაზე ხელი მომითათუნა და ღიმილით მითხრა:
- ლერმონტოვი, პუშკინი და ტოლსტოი რუსულად უნდა იკითხო, ძამიკო,
გალაკტიონი კი ქართულად, მხოლოდ ქართულად . ." /ნოდარ დუმბაძე/

* * * * 

მოგეხსენებათ გალაკტიონი გაჭირვებაში ცხოვრობდა. ხოლო ირაკლი აბაშიძე მედროვე კაცი იყო და არც უჭირდა. ერთხელაც მიდიოდა გალაკტიონი ფეხით და გვერდზე ჩაუარა ირაკლი აბაშიძემ მანქანით ( თვითონ უკანა სავარძელზე იჯდა მანქანას კი მძღოლი მართავდა) გალაკტიონს სახლში წაყვანა შესთავაზა. გალაკტიონი მძღოლს მიუჯდა გვერდით და ეკითხება თან ისე რომ ირაკლი აბაშიძისკენ არც კი იყურება:
- რა გქვია შენ??
- თენგიზი მქვია ბატონო გალაკტიონ
- თენგიზ, ლექსებს წერ??
- არა ბატონო გალაკტიონ. რა ვიცი მე ლექსის წერა??
- არც შენმა ხაზაინმა იცის წერა, მარა ხო წერს

* * * *

ტერენტი გრანელს ყოველთვის ქონდა სურვილი რომ გალაკტიონისთვის ეჯობნა... ერთხელაც ტერენტი გრანელმა გალაკტიონს გაუგზავნა თავისი ლექსები ფოსტით და წერილიც მიაყოლა აბა შემიფასეო... გლაკტიონისგან მიიღო პასუხი "კარგია ბიძიკო წერა-კითხვას მაინც ისწავლი. წერე, წერე."

 
  * * * *

ერთი მოქალაქე გადაეკიდა გალაკტიონს:
- იცით, რომ მე ილია ჭავჭავაძეს მამსგავსებენ?
- კი, ჰგავხარ - დაუდასტურა გალაკტიონმა
- რითი ვგავარ?
- სიმაღლით.
- კიდევ?
- სიგანით.
- კიდევ? კიდევ?
- წვერ-ულვაშით.
- მაშ ლექსებს მეც ვწერ და რაღა მაკლია ილია ჭავჭავაძეობამდე?
- ტყვია შუბლში - უპასუხა გალაკტიონმა